سموم شیمیایی کشاورزی همانند داروها هستند. اگر دارویی متناسب با نوع بیماری در زمان مناسب با مقدار مشخص استفاده نشود، عوارض جبران ناپذیری دارد. سم همانند درمانگر است، وقتی آفت و بیماری‌ به سراغ محصولات کشاورزی بیایند، باعث ضرر و زیان جبران ناپذیری خواهند شد. پس بهترین راه معمول مبارزه شیمیایی می‌باشد. محصولات کشاورزی طی مراحل کاشت تا برداشت توسط آفات، بیماری‌ها و علف‌های هرز خسارت دیده و یا از بین می‌روند. مبارزه شیمیایی نه بهترین روش، بلکه کاربردی ‌ترین روش در مبارزه با این عوامل خسارت زا به شمار می‌رود. با توجه به افزایش جمعیت جهان و تأمین مواد غذایی،مصرف سموم شیمیایی در بخش کشاورزی الزامی است.
به عنوان مثال با طغیان ملخ صحرایی در کشور اگر از سموم شیمیایی استفاده نمی‌شد امکان کنترل این آفت میسر نبود و به محصولات کشاورزی خسارت جبران ناپذیری واردمی‌شد. همچنین هر ساله برای جلوگیری از خسارت آفت سن غلات از سموم شیمایی استفاده می‌شود. عدم استفاده از سموم شیمیایی که خاصیت ضربتی در مبارزه با عوامل خسارت زا دارند، باعث میشود تولید محصولات کشاورزی و درنهایت تامین مواد غذایی که جز نیازهای اولیه هر موجود زنده میباشد ،کاهش یافته و کشور دچار مشکلات گردد.متاسفانه مواد و عوامل بیولوژیک به دلیل کارایی پایین نسبت به سموم شیمیایی کشاورزی، مشکلات نگهداری طولانی مدت آن‌ها، عدم آگاهی کامل کشاورزان از این عوامل و فرهنگ مصرف آن‌ها و عدم رضایت کشاورز از کند بودن روش کنترل توسط عوامل بیولوژیک، نمی‌توانند بطور صد درصد با عوامل خسارت زا مبارزه و یا آن‌ها را کنترل کنند و بنابراین این عوامل توسط کشاورزان کمتر مصرف می‌شوند.بدیهی است استفاده این عوامل نیاز به آموزش و ترویج دارد و اینگونه می‌توان مصرف سموم شیمیایی کشاورزی را کاهش داد.هر چه باقی‌مانده سموم شیمیایی درمحصولات کشاورزی کمتر باشد، امکان صادرات بیشتر می‌شود و در نهایت به سلامت جامعه کمک خواهد کرد.

---